Ljubljana

4.06.11 GORENJSKA
LJUBLJANA
Stolica Słowenii liczy ponad 250 tysięcy mieszkańców i jest jedną z piękniejszych stolic jakie widziałam. Nie ukrywam, że na moją subiektywną opinię wpływa głównie klimat miasta jak też fakt, jak szybko zaczyna mnie męczyć. Cóż, muszę przyznać, że tak jak w przypadku Talina nie znużyło mnie to miasto wcale. Żadnych dzikich tłumów, korków, nienormalnie dalekich odległości do pokonania w pogoni za widokami czy zabytkami. Mimo, iż stolicom takim jak Londyn, Paryż, Bruksela, Amsterdam czy Praga nie mogę odebrać ich splendoru i pewne aspekty ich wielkości zrobiły na mnie niesamowite wrażenie ja jestem fanką miast typu „princess in size petite”. Dla mnie bardzo ważne jest pozostawanie w klimacie, gdzie proces chłonięcia atmosfery danego miejsca przebiega w sposób nie zakłócany przez atakujące mnie za rogiem molochy tudzież hałaśliwe środki transportu wszelakiego. Spacer wzdłuż Ljubljanicy lub szwędanie się po starym mieście wypełnionym po brzegi restauracjami i kawiarniami, gdzie co chwila można przycupnać na małą czarną i podziwianie widoków jest po prostu czystą przyjemnością. Płacenie rachunku już  niekoniecznie. Słowenia miała być tańsza niż Włochy czy Hiszpania jednakże w praktyce wcale nie wyglądało to tak kolorowo. Uważam, że 1,5 euro za gałkę lodów lub 2.60 za małą wodę mineralną w restauracji to zdecydowanie wygórowane ceny. Z rozmów ze Słoweńcami wywnioskowałam, że nie wszyscy są tutaj zadowoleni z wprowadzenia euro. Głównym plusem jest dla nich to, że rząd nie może teraz tak kraść jak wcześniej, jednakże przeciętnemu Słoweńcowi dało to po kieszeni.

   

   

   

             


   

             

W Ljubljanie nocowałyśmy w „Celicy” . Stare więzienie z XIX wieku zostało przerobione na hostel i niezmiennie święci triumfy jako jeden z najlepszych hosteli w Europie. Niestety na miejscu czekało nas rozczarowanie. Z opisu i zdjęć wynikało, że dostaniemy regularną celę z kratami i na to się głównie nastawiałyśmy. Okazało się, że większość cel ma już normalne drzwi a te nieliczne z kratami zostały pewnie zachowane jedynie do celów marketingowych. Jednakże hostel zaliczyłabym do typu, który posiada vibes i warto się w nim zatrzymać.


   


   

W dniu naszego pobytu było też całkiem sporo wieczorów panieńskich i kawalerskich, które odbywały się na mieście jako, że byłyśmy tam w sobotę. Muszę przyznać, że Słoweńcy bawią się o wiele fajniej niż  my przy takich okolicznościach. Przyszłe panny młode przechadzają się od knajpki do knajpki z przyczepionym całym sznurem brzęczących puszek i zbierają datki na „wiano”, a kawalerowie robią sobie fotki z co ładniejszymi dziewczynami aby taką kolekcję zaprezentować potem świeżo upieczonej żonie :)
Miałyśmy też trochę szczęścia gdyż trafił się nam wspaniały pokaz aut w stylu retro, wypieszczonych przez swoich właścicieli równie dobrze wpasowujących się w klimat tamtych lat. Muszę przyznać, że wyglądały idealnie na tle starego miasta i brukowanych ulic.

   

   

   

   

   

I na koniec jeszcze parę "smaczków językowych" :)